گفت و گو استیو اینسکیپ با تریتا پارسی در مورد فهرست تقاضاهای پومپئو از ایران

مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا، این هفته یک فهرست تند و تیز را که دربردارندهٔ خواست‌های کشورش از ایران بود، ارائه کرد. استیو اینسکیپ در این مورد با تریتا پارسی از شورای ملی ایرانیان آمریکا، گفت‌وگو کرده است. 

استیو اینسکیپ، مجری: وزیر خارجه، مایک پمپئو، می‌گوید که او واقعاً چیز زیادی از ایران نمی‌خواهد. پس از آن‌که پرزیدنت ترامپ، ایالات متحده را از توافق اتمی خارج کرد، پمپئو این هفته ۱۲ درخواست را ارائه کرد که از پایان‌دادن به فعالیت اتمی تا قطع حمایت از گروه حزب‌الله [لبنان] را در بر می‌گیرد. 

صدای مایک پمپئو از آرشیو:
این‌ها درخواست‌های ساده‌ای هستند که رژیم ایران می‌تواند به راحتی اجرا کند و این می‌تواند به طور چشم‌گیری به نفع مردم ایران باشد. 

اینسکیپ: اما این تنها دیدگاه در برابر خواسته‌های آمریکا نیست. تریتا پارسی آن‌ها را نسخه‌ای برای مقابله یا حتی جنگ می‌بیند. او رئیس شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایاک) است و یکی از حامیان توافق اتمی قدیمی به شمار می‌رود. او در استودیوی ما حضور دارد. بار دیگر به این برنامه خوش‌ آمدید، آقا!

تریتا پارسی: از دعوت شما بسیار ممنونم.

اینسکیپ: چرا این درخواست‌ها از ایران مطرح نشود؟ چرا به آن‌ها گفته نشود که فعالیت اتمی یا حمایت‌شان را از حماس قطع کنند؟ به‌یقین شما حامی گروه‌های تروریستی نیستید.

پارسی: قطعاً خیر!‌ اما این موضوعی است که ما ۲۰ سال برای آن تلاش کرده‌ایم. برای مثال، تقاضای توقف کامل غنی‌سازی چیزی بود که ایالات متحده برای مدتی طولانی روی آن پافشاری می‌کرد و روند پیشرفت کار ثابت کرد که این تقاضا مطلقاً راه به هیچ جا نبرد. در واقع، در سال ۲۰۰۳، ایرانی‌ها حدود ۱۵۰ سانتریفیوژ داشتند. آن‌ها به دولت بوش پیشنهاد دادند که یک مذاکرهٔ باز داشته باشند. جان بولتون در آن دولت بود.

اینسکیپ: این‌ها ابزار غنی‌سازی اورانیوم هستند، بله.

پارسی: بله! دولت بوش این پیشنهاد را رد کرد و از هرگونه مذاکره سر باز زد. در زمانی که بوش کاخ سفید را ترک می‌کرد، ایرانی‌ها هشت هزار سانتریفیوژ داشتند. 

اینسکیپ: یعنی آن‌ها به طور قابل توجهی فعالیت اتمی‌شان را گسترش دادند…

پارسی: دقیقاً.

اینسکیپ: و به جای آن…

پارسی: در آن زمان، ما وقت را صرف تقاضاهایی کردیم که واقع‌بینانه نبودند و کاملاً دور از دسترس محسوب می‌شدند. این به ایرانی‌ها زمان بیشتری داد تا به توسعهٔ برنامهٔ اتمی خود بپردازند.

اینسکیپ: در شرایط فعلی، شما یک روز قبل گفته‌اید که این می‌تواند به یک جنگ منتهی شود. ما فرصتی داریم که از یک مقام ارشد وزارت خارجه در این مورد سوال کنیم. نام او برایان هوک است. او دیروز در این برنامه حضور داشت و ما پرسش‌هایی را با او مطرح کردیم در این باره که آیا شخص رئیس‌جمهوری آمریکا به دنبال رویارویی یا جنگ است؟ به پاسخ‌های او گوش کنیم.

صدای برایان هوک از آرشیو:
آن‌چه ما به دنبالش هستیم، تغییر در سیاست‌های حکومت ایران است. من فکر می‌کنم اظهاراتی مانند این، غلو شده و اغراق‌آمیزند. ما در گذشته شاهد بودیم که جامعهٔ بین‌الملل گرد هم آمدند و بر رژیم ایران فشار آوردند؛ همین موضوع باعث شد تا ایران به میز مذاکره بیاید. 

اینسکیپ: این چیزی است که هوک می‌گوید و در تلاش است که بار دیگر آن را انجام دهد. یعنی اروپایی‌ها را با خود همراه کند و تحریم‌ها را علیه ایران افزایش دهد تا رفتار حکومت این کشور را به‌ طور ملموس تغییر دهد.

پارسی: این‌جا یک عدم درک عمیق وجود دارد میان آن‌چه واقعاً به توافق اتمی انجامید و آن‌چه به‌راستی باعث آغاز مذاکرات شد. من در کتابم با جزئیات شرح داده‌ام. داستان پشت صحنه نشان می‌دهد که بله! ایالات متحده تحریم‌های خردکننده‌ای را به ایران تحمیل کرد که به اقتصاد این کشور آسیب جدی رساند، اما ایرانی‌ها نیز بیکار ننشستند. به موازات آن، به طور جدی در برنامه اتمی‌شان پیش رفتند و مسابقه‌ای آغاز شد که در یک سوی آن ایرانی‌ها تلاش می‌کردند تا خود را به عنوان عمل انجام‌شده و واقعیتِ موجودِ اتمی بشناسانند و از دیگر سو، ایالات متحده تلاش می‌کرد تا کمر اقتصاد ایران را بشکند. در اوایل سال ۲۰۱۳ رئیس‌جمهوری [آمریکا] دریافت که ایرانی‌ها در آن مسابقه از آمریکا پیشی گرفته‌اند.

اینسکیپ: منظورتان پرزیدنت اوباما است؟

پارسی: [بله] پرزیدنت اوباما. او دریافت که اگر برخی موارد تغییر نکنند، ایالات متحده به زودی با دو گزینه روبه‌رو می‌شود: یا باید ایران را به عنوان قدرت اتمی بپذیرد یا به جنگ آن برود.

اینسکیپ: شما می‌گویید که این پیشتر آزمایش شده، تحریم‌ها به سرعت جواب نداده است و بنابراین یک توافق انجام شد.

پارسی: دقیقاً! و این باعث شد که پرزیدنت [اوباما] در مذاکرات پنهانی در عمان، به میز بازگردد و یک متغیر اصلی را در مذاکرات تغییر دهد. آن متغیر، پذیرش غنی‌سازی بود. تازه، پرزیدنت اوباما بود که به‌راستی یک ائتلاف گسترده را برای تحریم‌ها با خود داشت؛ نه پرزیدنت ترامپ. پس این فکر که ما می‌توانیم دوباره فشار را ایجاد کنیم و اگر فشار را بیشتر نگه می‌داشتیم، ایرانی‌ها تسلیم می‌شدند [درست نیست و] واقعیت این است که اگر پرزیدنت [اوباما] آن توافق را در همان زمان انجام نمی‌داد، به احتمال زیاد شرایط به یک جنگ ختم می‌شد یا ما توانایی گریز هسته‌ای فوری را در برابرمان داشتیم.

اینسکیپ: آقای پارسی!‌ شما به کتاب‌تان اشاره کردید. نام این کتاب Losing An Enemy (از دست دادن یک دشمن) است که کلیاتی را از کار طولانی‌مدت شما بر روی این توافق اتمی یا در مسیر دست‌یابی به آن، شرح می‌دهد. شما مدتی طولانی بر روی روابط بهتر با ایران کار کرده‌اید. قاعدتاً شما در این شرایط که پرزیدنت ترامپ سیاست خارجی آمریکا را به مسیری بسیار متفاوت می‌کشاند، شخصاً آزارنده باشد. 

پارسی: من به این موضوع به‌طور شخصی نگاه نمی‌کنم اما بی‌نهایت نگرانم. ما به‌واقع یک پیروزی برای دیپلماسی داشتیم؛ فرصتی داشتیم که به برخی از مشکلات مورد اشاره برایان هوک بپردازیم و آن‌ها را رفع کنیم. به جای آن، پرزیدنت [ترامپ] پیروزی دیپلماسی را به یک بحران از نوع خود تبدیل کرد.

اینسکیپ: اگر شما می‌توانستید با توجه به آنچه رئیس‌جمهور [ترامپ] انجام داده است، اکنون یک جمله برای توصیه به او بگویید، آن جمله چه می‌بود؟

پارسی: اگر شما دیپلماسی می‌خواهید، باید آن را به طور اصیل دنبال کنید، نه به عنوان دستاویزی برای جنگ.

اینسکیپ: تریتا پارسی! از حضور شما ممنونم. واقعاً قدردانی می‌کنم.

پارسی: سپاس از شما.

مصاحبه کامل در انگلیسی

جامعه ما نباید در این شرایط حساس دچار تفرقه شود

واشینگتن، دی‌سی – شورای ملی ایرانیان آمریکا بیانیه زیر را منتشر کرده است:

جامعه ما مدت‌هاست که تضعیف و دچار تفرقه شده است. دلیل این امر، گاه به تفاوت‌های عقاید خودمان بازمی‌گردد؛ و گاه افرادی خارج از جامعه ما که سرنوشت ایران، مردم ایران و البته ایرانی-آمریکایی‌ها هیچ اهمیتی برایشان ندارد، تلاش می‌کنند تا تفاوت عقایدمان را بزرگ جلوه دهند و ما را متفرق و ضعیف نگه دارند. مقاله اخیر الی لِیک، یکی از منتقدان دیرین نایاک که جنگ با عراق را برای مردم آمریکا توجیه کرده بود و هم‌اکنون از سیاست مداخله‌گرایانه ایالات متحده در مورد ایران دفاع می‌کند، یکی از نمونه‌های اخیر است. لِیک در مقاله اخیر خود کوشیده است که با اشاره به اظهارات دکتر شیرین عبادی، به نایاک حمله کند و راهکار خطرناک خود را برای ایران پیش ببرد؛ درست در هنگامی که جامعه ما بیش از هر زمان دیگر به اتحاد نیاز دارد.

اکنون که در این باره صحبت می‌کنیم، دونالد ترامپ، جان بولتون را در کاخ سفید جای داده است؛ فردی که بیش از یک دهه است آشکارا از بمباران ایران حمایت می‌کند. ترامپ مشاورانی را که مخالف خروج از توافق اتمی با ایران بوده‌اند، با جنگ‌طلبانی مانند مایک پمپئو، مدیر پیشین سی‌آی‌ای جایگزین کرده است؛ کسی که می‌خواهد ایران را به سوریه‌ای دیگر تبدیل کند.

ما در نایاک با افتخار بر سر سیاست‌های‌مان که توسط اعضا اتخاذ شده است، مجدانه پای می‌فشاریم. ما مفتخریم که عملکردمان در راستای دفاع از انعقاد قرارداد اتمی بود که همزمان از دو معضل دست‌یابی ایران به سلاح اتمی و جنگ با ایران جلوگیری کرد. ما سربلندیم که در خط مقدم تلاش‌ها برای مقابله با فرمان مصیبت‌بار پرزیدنت ترامپ برای ممانعت از ورود مسلمانان به آمریکا بوده‌ایم. البته، ما همواره با افتخار از خواسته‌های دموکراتیک مردم ایران و تمایل آنان به داشتن حکومتی که به حقوق تمامی شهروندان احترام بگذارد، حمایت کرده و می‌کنیم. برای رسیدن به آن هدف به صورت پایدار، تغییرات باید صلح‌آمیز باشند و به دست مردم ایران انجام شوند. ایرانی-آمریکایی‌ها قطعاً بر سر تمامی مسائل با یکدیگر تفاهم ندارند اما اکثریت چشمگیر آنان از خشونتی حمایت نمی‌کنند که در لابلای الفاظ مربوط به تغییر رژیم پنهان شده باشد.

ما احترام بسیاری برای دکتر شیرین عبادی و تمامی کسانی قائلیم که به‌راستی خواهان مسیری صلح‌آمیز برای دست‌یابی مردم ایران به حقوق انسانی، نمایندگان واقعی و شأن و منزلت‌شان هستند. ما علی‌رغم عدم توافق درباره نقشی که آمریکا -به‌ویژه دولت کنونی- می‌تواند به طور سازنده در این روند بازی کند، دکتر عبادی را فردی می‌شناسیم که در زمان حضور در ایران در خط مقدم تلاش برای دفاع از حقوق بشر بوده است. ما به این سو کشیده نخواهیم شد تا اعتبار فردی را که متعهد به این جنبش برجسته است، زیر سوال ببریم. صاحبان دیدگاه‌های مختلف در یک دموکراسی پایدار می‌توانند با حفظ احترام متقابل، مناظره و گفت‌وگو کنند. در این راستا، نایاک در فضای عمومی از دکتر عبادی برای یک مباحثه جدی دعوت به عمل می‌آورد.

ما نمی‌پذیریم که کسانی بخواهند از حقوق بشر یا مدافعان حقوق بشر برای پیشبرد برنامه‌های جنگ‌طلبانه سوءاستفاده کنند. ما اجازه نخواهیم داد که افراد جامعه‌مان را در این شرایط حساس رویاروی یکدیگر قرار دهند. ما از تعهد خود برای متحد کردن ایرانیان آمریکا در قالب یک صدای قدرتمند برای صلح، حقوق بشر و ساخت آینده‌ای روشن‌تر برای ایران و آمریکا، فروگذار نخواهیم کرد.

نایاک خواستار تحقیق درباره علت فوت یک چهره دانشگاهی ایرانی-کانادایی است

برای انتشار فوری
تماس با: تریتا پارسی
ای‌میل: tparsi@niacouncil.org
تلفن:  ۳۸۶-۶۳۲۵- ۲۰۲

در پی ادعای مقام‌های ایرانی مبنی بر خودکشی کاووس سیدامامی، استاد دانشگاه و فعال محیط زیست ایرانی-کانادایی در زندان، شورای ملی ایرانیان آمریکا بیانیه زیر را صادر کرده است:

«مرگ کاووس سیدامامی، در حالی که به اتهام مبهم جاسوسی در زندان اوین تحت بازداشت بود،

مایه نگرانی عمیق است. نایاک از مقام‌های ایرانی می‌خواهد تا برای روشن شدن احتمال نقض حقوق انسانی سیدامامی و اجرای عدالت در مورد مسؤولین این واقعه، مجوز کالبدشکافی مستقل و تحقیقات شفاف را در مورد وقایع منجر به فوت سیدامامی صادر کنند.

ایران یکی از امضاءکنندگان اعلامیه جهانی حقوق بشر است که این کشور را متعهد می‌سازد تا برای همگان حق «زندگی، آزادی و امنیت فردی» را فراهم کند و «هیچ‌کس در معرض شکنجه، بی‌رحمی، رفتار یا مجازات غیرانسانی قرار نگیرد.» به نظر نمی‌رسد که سیدامامی یک خطر امنیتی بوده باشد و توضیح دستگاه قضایی ایران درباره مرگ او نیز به اطلاعاتی در این باره منجر نمی‌شود. مضاف بر این، با توجه به وقوع دست‌کم دو فوت دیگر پس از اعتراض‌های دی‌ماه ۹۶ در زندان اوین که دلیل آن‌ها به طور رسمی «خودکشی» اعلام شده است، مرگ سیدامامی این ظن را ایجاد کرده که مقام‌های ایرانی مخالفان سیاسی خود را از بین می‌برند، بدون آن‌که با مجازات روبه‌رو شوند. اگر چنین چیزی درست نیست، مقام‌های ایرانی باید اجازه تحقیقات مستقل و شفاف را صادر کنند.

ایران با مشکلات عمده و جدی زیست‌محیطی مواجه است که موجب نگرانی مردم شده است و دولت بایستی این نگرانی‌ها را جدی بگیرد. به جای آن، با توجه به برخورد با سیدامامی و سایر کنش‌گران محیط زیست از سوی مقام‌های ایرانی، این‌گونه برداشت می‌شود که حکومت در صدد امنیتی کردن مقوله محیط زیست، مانند بسیاری دیگر از بخش‌های جامعه ایران، برآمده است.

نایاک یک بار دیگر بر خواست خود از حکومت ایران برای اجرای کامل تعهدات بین‌المللی‌اش در زمینهٔ حقوق بشر، از جمله آزادی تمامی زندانیان وجدان، تأکید می‌کند.»